رئیس انجمن مددکاران اجتماعی در گفت‌وگو با ایرنا تاکید کرد:

لزوم حضور مددکار اجتماعی در مدارس برای اجرای طرح مراقبت اجتماعی دانش‌آموزان

تهران- ایرنا- رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: اجرای طرح نظام مراقبت اجتماعی دانش آموزان موسوم به «نماد» بدون استقرار ثابت مددکار اجتماعی در مدارس محکوم به شکست است.

سید حسن موسوی چلک روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار گروه جامعه ایرنا افزود: طرح نظام مراقبت اجتماعی دانش آموزان موسوم به نماد به‌دنبال ایجاد همکاری میان نهادهای مختلف برای کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی و ارتقای سلامت روانی دانش‌آموزان است. در طرح نماد، معلمان، دانش‌آموزان و والدین آنها با شرکت در دوره‌های آموزشی مانند دوره آموزشی تاب‌آوری در برابر آسیب‌های اجتماعی توانمند می‌شوند.

موسوی چلک یادآور شد: یکی از وظایف مهم آموزش و پرورش بر اساس سیاست‌های کلی تحول در نظام آموزش و پرورش و سند بنیادین تحول توجه به امور اجتماعی و مهارت‌های زندگی و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی است و در این زمینه هر از چند گاهی اقداماتی در گذشته انجام می‌شد تا حدود ۱۰ سال قبل طرح «نماد» (نظام مراقبت اجتماعی دانش آموزان) به‌صورت ائتلافی با همکاری چند دستگاه از جمله سازمان بهزیستی کشور، قوه قضاییه، وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و سازمان برنامه و بودجه تدوین شد.

وی ادامه داد: از همان ابتدای کار به عنوان رئیس یک تشکل اجتماعی از ورود آموزش و پرورش در این حوزه استقبال کردم چون ضرورت این ورود را بیش از پیش احساس می‌کردم. در جلسات مختلف آموزشی و سیاستگذاری هم شرکت می کردم و نکته‌ای که همیشه بر آن تاکید داشتم و هنوز هم دارم این است که این طرح بدون استقرار مددکاران اجتماعی به‌صورت ثابت در مدارس موفق نخواهد شد.

طرح نماد باز هم موفق نخواهد شد

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران خاطرنشان کرد: با وجود اینکه حدود یک دهه از اجرای این برنامه می‌گذرد و حمایت مالی خوبی هم در بودجه ۱۴۰۴ برای این برنامه انجام شده است اما باز هم اجرای آن موفق نخواهد شد.

موسوی چلک افزود: تجربه نشان داده است که طرحی که از ابتدا بد یا ناکارآمد اجرا شود و پختگی لازم را نداشته باشد، اثرگذاری چندانی نخواهد داشت و درخصوص برنامه نماد هم باید ابتدا در آموزش و پرورش، مدارس و همکاران نظام آموزشی ضرورت اجرای این طرح پذیرفته شود.

وی تاکید کرد: تا زمانی که «نظام ارجاع» دقیق و مورد تایید و توافق دستگاه‌های همکار نهایی نشود، نوشتن هر نظامنامه‌ای فقط ممکن است یک مصوبه به مصوبات دولت یا شورای اجتماعی اضافه کند؛ مگر چند سال قبل آیین‌نامه آن در شورای اجتماعی کشور تصویب نشد، چرا در اجرا دچار مشکل شد.

ضرورت آسیب‌شناسی طرح نماد

به گفته رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، اکنون طرح «نماد» (نظام مراقبت اجتماعی دانش آموزان) دچار یک سردرگمی است و از مسیر اصلی خود در حال خروج است.

موسوی چلک تصریح کرد: تا زمانی که این طرح آسیب شناسی نشود، نمی‌توانیم به موفقیت آن دلخوش باشیم؛ البته این نکته نافی زحمات مسئولان مرتبط در آموزش و پرورش و معاونت و دفتر مربوطه نیست که سپاسگزار تلاش همه مدیران و همکاران آموزش و پرورش هستم.

وی یادآور شد: اگر طرح نماد برای سایر دستگاه‌ها هزینه سربار ایجاد کند و این هزینه‌ها در بودجه طرح نماد پیش‌بینی نشود، فقدان موفقیت آن بیشتر خواهد شد.

به گزارش ایرنا، نماد مجموعه‌ نظام یافته از خدمات و برنامه‌ها شامل آموزش، غربالگری، توانمندسازی و حمایت‌های روانی اجتماعی به منظور مراقبت از دانش آموزان در برابر رفتارهای پرخطر، آسیب‌های اجتماعی و جرایم از طریق مداخله به‌موقع و مؤثر است. این نظام با هدف هم‌افزایی ظرفیت‌های بین دستگاهی برای پیشگیری و نیز شناسایی، ارجاع، توانمندسازی، درمان و مددکاری اجتماعی برای دانش آموزان در معرض خطر، پرخطر و دارای فوریت روانی و اجتماعی اجرا شده است.

سند نظام ائتلاف مراقبت اجتماعی دانش آموزان بر این اساس و به منظور پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی دانش آموزان و کنترل و کاهش آنها در سال ۱۳۹۴ تدوین، تصویب و عملیاتی شد.

منبع:ایرنا/2 آذر1404

مشکل ترنس های معتاد متجاهر و کارتن خواب‌ در جامعه | راه حل شهرداری برای ترنس ها

نگهداری و اسکان معتادان متجاهر و کارتن خواب های دارای ملال جنسیتی (ترنس) برای دستگاه‌ها و نهادهای متولی آسیب‌های اجتماعی چالش‌ها و دردسرهایی دارد که با توجه به آنها ترجیح می دهند به این حوزه ورود نکرده و از پذیرش این افراد خودداری کنند، اما شهرداری تهران برای این کار داوطلب شده است.

سید حسن موسوی چلک در گفتگو با همشهری آنلاین در رابطه با فعالیت های شهرداری تهران در حوزه آسیب های اجتماعی می گوید:«به استناد مصوبه شورای عالی اداری در سال ۱۳۷۸، شناسایی افراد بی خانمان، متکدی، ولگرد و مواردی از این دست یکی از وظایف شهرداری ها است؛ البته ۱۱ سازمان باید در این حوزه با شهرداری مشارکت و همکاری داشته باشند. شهرداری پس از شناسایی این افراد، اقدام به غربالگری آنها می کند و در ادامه هرکدام از آنها با توجه به شرایطی که دارند، به نهاد ها و سازمان های مرتبط که در مصوبه شورای عالی اداری مشخص شده ارجاع داده می شوند. با توجه به این مصوبه، شهرداری تهران از سال ۱۳۷۸ به صورت جدی تر به این موضوع ورود کرد و مراکزی برای این منظورایجاد شد و تا حدودی زیرساخت های لازم در شهر تهران شکل گرفت. در دوره جدید مدیریت شهری هم آقای زاکانی و تیم ایشان در سازمان خدمات و مشارکت های شهرداری تهران علاقه مند هستند تا مسئولیت های بیشتری را در این حوزه پذیرفته و کارهای فراتر از وظایف ذاتی و قانونی خودشان انجام دهند که حکم صادر شده برای آقای زاکانی به عنوان نماینده ویژه رییس جمهور در امور مدیریت آسیب های اجتماعی یکی از دلایل و نشانه های این موضوع است.»

موسوی چلک درباره ورود شهرداری تهران در بحث کارتن خواب ها و معتادان متجاهر دارای ملال جنسیتی(ترنس) هم گفت:«شهرداری تهران در رویکرد جدید خودش در حوزه ها و مواردی از آسیب های اجتماعی ورود کرده که مدیریت شهری درقبال آنها مسئولیت و قانونی ندارد و کارهایی انجام داده است که در دوره های گذشته بی سابقه و کم سابقه بود. از جمله این موارد بحث افراد دارای ملال جنسیتی(ترنس ها) است. برخی از کارتن خواب ها و افراد بی خانمان و معتادان متجاهر در غربالگری ها مصداق بارز این گروه از افراد(دارای ملال جنسیتی) هستند و با توجه به اینکه جنسیت شان مشخص نیست، حتی امکان نگهداری موقت آنها در مراکز مشخص شده نیز ممکن و میسر نیست. بدیهی است از آنجا که نمی‌توانیم بگوییم این افراد مرد هستند یا زن، با این چالش مواجه می‌شویم که باید به کدام بخش منتقل شده و در بخش زنان یا مردان اسکان داده شوند؟! البته این مشکل و چالشی نیست که فقط در بحث اسکان و نگهداری کارتن خواب ها و معتادان متجاهر دارای ملال جنسیتی( ترنس ها) وجود داشته باشد و بخش های دیگر نیز از جمله در اجرای حکم زندان با آن روبرو هستند.»

در این رابطه رییس انجمن مددکاری ایران توصیه و پیشنهاد های برای مدیریت شهری پایتخت دارد:«در تازه ترین مورد، شهرداری تهران برای اسکان و نگهداری افراد بی خانمان و معتادان متجاهر دارای ملال جنسیتی(ترنس ها) اعلام آمادگی کرده است و برنامه هایی دارد. دراین رابطه به شهرداری تهران پیشنهاد می کنیم که به دنبال ایجاد یک مرکز جدید و مجزا برای این افراد نباشد چرا که با ایجاد یک مرکز جدید مشکل و چالشی که در بحث نامشخص بودن جنسیت شان وجود دارد حل و فصل نخواهد شد. ظاهر بیولوژیک آنها ممکن است مردانه یا زنانه باشد و نمی توانیم با این متر و معیار افراد دارای ملال جنسیتی(ترنس) را جداسازی و به صورت گروهی اسکان داد و نگهداری کرد. هرچند این افراد در جامعه کنار دیگر افراد حضور دارند، اما نگرانی هایی که بابت سوء استفاده های احتمالی از آنها در زمان نگهداری در مراکز اسکان وجود دارد از طریق ایجاد مراکز جدید و جداسازی بر اساس ظاهر بیولوژیکی برطرف نخواهد شد. راه حل پیشنهادی ما این است که این گروه از افراد کارتن خواب یا معتاد متجاهر دارای ملال جنسیتی به صورت جداگانه از سایرین بر اساس همان ظاهر بیولوژیکی خودشان در مراکز مردان یا زنان نگهداری شوند و در مدت زمان نگهداری با دیگر مددجویان در تماس نباشند تا نگرانی بابت سوءاستفاده احتمالی هم پیش نیاید. در ادامه با تسریع در فرآیند معاینات روانشناسی و پزشکی و تاییدیه پزشک قانونی و صدور مجوز دادگاه برای انجام عمل جراحی تغییر جنسیت، در سریع ترین زمان ممکن تعیین تکلیف شوند. البته برای این جراحی براساس حقوق شهروندی رضایت شخص هم شرط و ملاک است.»

موسوی چلک تاکید می کند اگر فرد دارای ملال جنسیتی(ترنس) دارای بیماری اعتیاد باشد، اولویت با درمان این بیماری است:«اگر افراد بی خانمان و کارتن خواب دارای ملال جنسیتی دچار بیماری اعتیاد باشند، اولویت با درمان و ترک اعتیاد است و تعیین تکلیف جنسیتی آنها با عمل جراحی در اولویت بعدی قرار می گیرد. اگر هم کسی تمایلی به جراحی و اصلاح جنسیتی نداشت باید به بهزیستی ارجاع داده شود که طبق قانون مسئول و متولی اصلی این امر است. آنچه که مشخص است شهرداری تهران به تنهایی و یک تنه نمی تواند در این حوزه ورود کرده و موفق باشد. سازمان ها و نهاد های دیگری هم هستند باید در این زمینه همکاری کنند و در زمره ۱۱ سازمانی و نهادی هستند که طبق مصوبه سال ۱۳۷۸ دارای وظایف و مسئولیت هستند. دربحث جراحی و هزینه های مربوط به آن، وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی مسئولیت دارند. از آنجا که این افراد در زمره ۳ دهک پایین جامعه هستند و با توجه به مصوبه ۳ ماه قبل دولت مشکلی در پرداخت هزینه های آنها از طریق بیمه پایه وجود ندارد. پزشک قانونی، قوه قضاییه، بهزیستی و... برای این منظور باید در کنار شهرداری قرار بگیرند. بیشتر افراد دارای ملال جنسیتی(ترنس) دارای خانواده و سرپناه هستند و تعداد کمی از آنها بی خانمان و کارتن خواب اند و با یک برنامه ریزی مناسب و دقیق و همکاری تمام دستگاه های مرتبط می توان این مشکل و چالش را به خوبی و به دور از حاشیه های احتمالی مدیریت کرد.»

منبع: همشهری آنلاین/ دو شنبنه 6 آذر 1402

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفت‌وگو با پانا تشریح کرد؛

نقش مدرسه در پیشگیری از بروز خودکشی و افزایش آگاهی دانش‌آموزان

یکشنبه 19 شهریور 1402 - 07:18

تهران (پانا) - رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به اهمیت نقش خانواده و نظام آموزش و پرورش در پیشگیری از خودکشی گفت که مدرسه بیشترین کارکرد و نقش موثر را در پیشگیری از بروز خودکشی و افزایش آگاهی دانش‌آموزان دارد.

سید حسن موسوی چلک همزمان با روز جهانی پیشگیری از خودکشی درخصوص اهمیت پیشگیری اظهار کرد: «وقتی بر روی نامگذاری این روز در جهان به عنوان روز جهانی پیشگیری از خودکشی تامل می‌کنیم، متوجه می‌شویم که نامگذاری این روز یک پیام دارد و این است که ماهیت خودکشی، دارای ویژگی‌هایی است که قابلیت پیشگیری دارد. همچنین تامل بر فلسفه نامگذاری این روز نشان می‌دهد که مهم‌ترین هدف از نامگذاری آن، بالابردن آگاهی مردم در زمینه پیشگیری از خودکشی است که نیازمند توجه و اهتمام بیشتر و همینطور اهمیت ارزیابی سیاست‌های کلان هر کشور در حوزه پیشگیری است.»

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران افزود: «با نگاه به برخی عوامل همچون مشاغل و وضعیت تحصیل افرادی که اقدام به خودکشی منجر به فوت کرده‌اند، متوجه می‌شویم مثلا در حوزه تحصیلات بیشترین گروهی که در ایران در سال 1400 اقدام به خودکشی کردند کسانی بودند که تحصیلات متوسطه داشتند. طبق آمار 23 درصد این افراد دیپلم، دبیرستان 11.2، ابتدایی حدود 17.5 و بی‌سواد هم 7 درصد است. بنابراین بخش عمده کسانی که اقدام به خودکشی منجر به فوت کردند، کسانی هستند که تحصیلاتشان را کامل به اتمام نرسانده بودند.»

وی تصریح کرد: «اجرای برنامه‌های پیشگیری از آسییب‌های اجتماعی از جمله خودکشی و ارتقای سلامت روانی اجتماعی در محیط‌های آموزشی از جمله مدرسه و دانشگاه به دلیل استمرار حضور ذی‌نفعان بسیار اهمیت دارد زیرا یک دانش‌آموز حداقل 12 سال با نظام مدرسه ارتباط دارد، یک معلم 30 سال و خانواده هم حداقل 12 سال با نظام مدرسه ارتباط دارند و آموزش‌ها در این دوران بسیار تاثیرگذار خواهد بود.»

موسوی چلک اضافه کرد: «اگر دانش‌آموزان در دوران تحصیل، آموزش ببینند و مهارت‌های مختلفی همچون مهارت‌های زندگی، ارتباط اجتماعی و خودمراقبتی در آنها نهادینه شود، طبیعی است که مدرسه بیشترین کارکرد و نقش موثر را در پیشگیری از بروز خودکشی و افزایش آگاهی آنها می‌تواند داشته باشند. البته این امر مستلزم این است که این موضوعات به عنوان موضوعات اساسی و جدی قلمداد شود.»

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به اجرای برنامه‌های مختلف در حوزه پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی در مدارس گفت: «چند سال اخیر پروژه‌هایی مثل نماد(نظام مراقبت اجتماعی دانش آموزان)، مشارکت اجتماعی دانش‌آموزان و برنامه‌هایی که در حوزه سلامت روانی اجتماعی و در حوزه‌های آسیب‌های اجتماعی برگزار شد، گام‌هایی رو به جلو است. از طرفی با توجه به ظرفیت و قابلیتی که در مدرسه وجود دارد و امکانات مدرسه و حضور انجمن‌های اولیا و مربیان و اعتمادی که والدین و مردم به محیط مدرسه دارند و سرمایه اجتماعی بالایی که آموزش و پرورش و معلمان دارند، باید از این ظرفیت برای ارتقای سلامت روانی اجتماعی به درستی استفاده کنند.»

وی تاکید کرد: «آموزش‌ و پرورش یکی از جاهایی است که می‌تواند بر روی افزایش نشاط و نهادینه کردن آموزش مهارت‌های زندگی از جمله کنترل خشم، حل مساله تصمیم‌گیری و روابط بین فردی، خودآگاهی و غیره تاثیر مثبت داشته باشد که باید از این ظرفیت به بهترین شکل استفاده شود.»

خبرگزاری پانا،یکشنبه.19 شهریور 1402

از حقوق افراد معلول غفلت نکنیم

سیدحسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران

دوازدهم آذرماه روز جهانی افراد دارای معلولیت است ضمن ادای احترام به همه افرادی که به نوعی یکی از معلولیت‌ها را دارند و سپاس از همه تلاش‌هایی که در تمام عرصه‌ها در حوزه‌های دولتی، خصوصی و خیریه در حوزه افراد دارای معلولیت انجام شده، این مناسبت را فرصتی می‌دانم تا با توجه به شرایط فعلی کشور و اعتراضات صورت گرفته، به نکاتی اشاره کنم. نکته اول اینکه معمولا در بحران‌های این چنینی که مسائل سیاسی و امنیتی اولویت بیشتری پیدا می‌کند، گروه‌ها یا افراد دارای شرایط خاص از جمله افراد دارای معلولیت، مسائلی چون مشکلات‌شان، نیازهای‌شان و حقوق‌شان، مورد غفلت قرار می‌گیرد. این درحالی است که دسترسی به این خدمات و پاسخگویی به نیازهای‌شان در همه شرایط اعم از بحرانی یا عادی باید به راحتی فراهم شود. نکته دوم، پرسشگری و مطالبه‌گری از سازمان‌هایی است که در راستای حمایت از این افراد تکلیف یا تکالیف قانونی دارند و بحران‌های اجتماعی نباید عاملی برای غفلت از پرسشگری و مطالبه‌گری در راستای تحقق حقوق این افراد باشد. نکته سوم، ارزیابی و تحلیل دقیقی از عملکرد سازمان‌ها و دستگاه‌ها، متناسب با وظایفی که در قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت یا سایر قوانین مرتبط از جمله اصل 29 قانون اساسی صورت بگیرد تا نقاط قوت و ضعف دستگاه‌ها مشخص شود و به بهانه این روز به اطلاع مردم رسانده شود. نکته چهارم، در این شرایطی که دنبال می‌کنیم، شاهد این مساله هم هستیم که مسائل اقتصادی بیش از پیش زندگی را بر مردم سخت کرده. انتظار این است که در این شرایط دولت و مجلس برای توجه به معیشت، حمایت‌های اجتماعی لازم که در قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت هم برآن تاکید شده، توجه بسیار ویژه‌تر داشته باشند. چراکه افزایش هزینه‌ها و از دست دادن فرصت‌های شغلی در این شرایط و پیامدهای ناشی از بحران کرونا، شرایط سخت این افراد را تشدید می‌کند. نکته پنجم، حال که برنامه هفتم دارد نوشته می‌شود، انتظار این است که دولت و مجلس در این برنامه نگاه ویژه‌تری برای اجرای حداکثری قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت داشته باشند. نکته‌ای که قابل تامل است اینکه تا به امروز نتوانستیم منابع کافی و لازم و سازوکاری موثر در اجرای این قانون را آنگونه که در قانون پیش‌بینی شده، فراهم بکنیم و به همین دلیل شاهد نارضایتی بخش عمده‌ای از افراد دارای معلولیت برای تحقق حقوق حقه‌شان هستیم. مناسب نبودن محیط‌های شهری، حمل و نقل عمومی، اماکن عمومی و غیره عملا حضور این افراد در عرصه‌های اجتماعی را با چالش جدی مواجه کرده است. ضمن اینکه نیازها و مشکلات‌شان در حوزه بهداشت و درمان و توانبخشی و تجهیزات توانبخشی، کتاب‌ها و منابع آموزشی، دسترسی آسان به فناوری و تکنولوژی های نوین و غیره هم مشکلات دیگری است که این افراد دارند. به عنوان یک مددکار اجتماعی این نگرانی را دارم که حقوق این افراد در این شرایط که مسائل امنیتی اولویت دارد، مورد غفلت قرار بگیرد و طبیعتا زندگی را بر این افراد و خانواده‌هایشان سخت کند.

منبع: روزنامه آرمان ملی،شماره 1433، شنبه 12 آذر 1401

مددکاری اجتماعی و ادغام اجتماعی

سیدحسن موسوی‌چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران

یکی از اقدامات خوب در سطوح جهانی و ملی، نامگذاری مناسبت‌هاست که ازجمله این مناسبت‌ها روزهای جهانی و ملی (به مناسبت ولادت حضرت علی(ع)) مددکاری اجتماعی است. امسال سی‌وششمین سالی است که این مناسبت در ایران گرامی داشته می‌شود. گرچه هنوز در تقویم رسمی درج نشده است. انجمن مددکاران اجتماعی ایران هرساله به این مناسبت برنامه‌های مختلفی در سطوح داخلی و بین‌المللی برگزار می‌کند که درسال جاری چهارمین کنگره بین‌المللی و سی‌وششمین همایش مددکاری اجتماعی باعنوان «مددکاری اجتماعی و ادغام» را در روز چهارم اسفند امسال با حضور مسئولان و اساتید جهانی و داخلی برگزار می‌کند. ضمن تبریک این روزها به مددکاران اجتماعی که سفیران سلامت اجتماعی هستند، این مناسبت را بهانه می‌کنم و به چند نکته در خصوص ادغام اجتماعی اشاره می‌کنم. تجربه زیسته در جهان کنونی نشان می‌دهد که شاهد افزایش مسائل و مشکلات اجتماعی هستیم که همین شرایط زمینه را برای بهره‌گیری از ظرفیت متخصصین مختلف از جمله مددکاران اجتماعی و همین‌طور ضرورت بازنگری در سیاستگذاری‌های اجتماعی را بیش از پیش فراهم کرده است. دولت و مجلس شورای اسلامی هم این ضرورت را به خوبی احساس کرده است. اقداماتی که در عرصه سیاستگذاری اجتماعی انجام شده است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنم. ولی غلبه اقدامات عملی در حوزه‌های اجتماعی و سازمان‌های ارائه‌کننده خدمات اجتماعی مبتنی بر رویکرد ادغام اجتماعی نبوده و بیشتر مبتنی بر مرکزمداری و اقدامات فردی است. این در حالی است که بهتر از هر کسی می‌دانیم که با این نوع نگاه در عمل نمی‌توانیم به توانمندسازی برسیم. این در حالی است که نیک می‌دانیم تقویت رویکردهای ادغام اجتماعی که در برخی از سیاستگذاری‌های اجتماعی از قبیل توانبخشی مبتنی برجامعه برای افراد دارای معلولیت که در قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت به آنها اشاره شد و سابقه خوبی هم در ایران داریم، مدارس تلفیقی برای دانش‌آموزان دارای نیازهای ویژه، باز ادغام اجتماعی زندانیان و مجرمین، ادغام اجتماعی افراد دارای سوءمصرف موادمخدر و روانگردان‌ها و آسیب‌دیدگان اجتماعی، بی‌خانمان‌ها، ادغام اجتماعی بیماران روانی و بیماران خاص و صعب‌العلاج و... بخشی از این سیاستگذاری‌های انجام شده است که توسعه کمی و کیفی در عمل می‌تواند یک فرصت ارزشمندی برای نهادینه شدن و فراگیر شدن این رویکرد باشد. تقویت این رویکرد می‌تواند زمینه را برای مشارکت بیشتر مردم در امور اجتماعی، کاهش هزینه‌ها، مسئولیت‌پذیری بیشتر مردم و جامعه و تقویت رویکردهای محله‌محوری و اجتماع‌محوری فراهم کند که اتفاقا برای تحقق عملی ادغام اجتماعی باید به سمت مردم و توانمندسازی‌های مبتنی برجامعه حرکت کنیم. هم درعرصه سیاستگذاری اجتماعی هم در عرصه عمل. بدون شک مددکاران اجتماعی با توجه به دانش و انباشت اطلاعاتی که درحوزه اجتماعی دارند، می‌توانند نقش بی‌بدیلی در سیاستگذاری‌های اجتماعی و در عرصه‌های اجرایی برای نهادینه شدن این رویکرد در کنار سایر متخصصین اجتماعی داشته باشند. براین باور هستم که تصویب قانون تشکیل سازمان نظام مددکاری اجتماعی که الان هم در مجلس طرح شده و انتظار هم می‌رود هم کمیسیون اجتماعی هم کمیسیون اصلی رسیدگی‌کننده به این طرح هست با تصویب این قانون نقش مددکاران اجتماعی را افزایش دهند و اجبار به داشتن صلاحیت حرفه‌ای هم خود می‌تواند در توجه به این تخصص نقش مهمی داشته باشد. 

منبع: روزنامه آرمان ملی. شماره 12338. یکشنبه 1 اسفند 1400